Week van Autisme: Afwijken en jezelf zijn – Alianna Dijkstra

Het is de Week van Autisme (29 maart – 5 april)! Fijn dat er een week lang aandacht aan autisme in Nederland wordt besteed. Aan de andere kant is het natuurlijk ook jammer dat het maar een week duurt.

Het thema van dit jaar is: Maak ruimte voor autisme. In artikelen rondom het thema worden vragen gesteld als: Mag je afwijken als iemand met autisme of moet je je aanpassen aan de norm? En waarom camoufleren wij, autistische mensen, eigenlijk? Is er schaamte?  Dat zijn prachtige vragen om bij stil te staan.

Wat zou het mooi zijn wanneer mensen elke dag een beetje aandacht voor autisme hadden. Je zou er iets over kunnen lezen of mensen met autisme wat vragen. Bijvoorbeeld: ‘Wat vind je fijn wat ik wel of niet doe?’ Of, wanneer je ergens bent: ‘Voel je je hier prettig of wil je liever een ander plekje?’ Ik bof dat ik twee hele goede vriendinnen heb. Bij hen kan ik helemaal mezelf zijn. Ook als ik afwijk van de norm.

Autistenproof vriendschap
Zo heb ik een vriendin die alles voor mij ‘autistenproof’ maakt. Wanneer ik bij haar kom of we elkaar ontmoeten let ze overal op. Dat is zo fijn omdat je dan heerlijk kunt ontspannen. Ik weet heel goed dat dit een luxe is. Zoiets maak je bijna nergens mee. Maar ze heeft drie kinderen met autisme opgevoed en weet er dus, als ervaringsdeskundige moeder, alles van. Ze doet het graag voor mij en ik ben haar er heel dankbaar voor. Je komt dan echt tot rust.

Een andere vriendin probeert zoveel mogelijk zich in mij in te leven. Dat gaat niet altijd goed, maar zij heeft mij juist daardoor geleerd om mijn grenzen te verleggen. Ik kan bij haar bijvoorbeeld niet altijd op dezelfde plek zitten. En soms hebben we een afspraak gemaakt en wordt er iets veranderd. Dan belt ze me en zegt: ‘Hoeveel procent verandering kun je vandaag aan?’ Als ik dan zeg: ‘75%’ , dan weet ze dat ik het bijvoorbeeld aankan dat er nog iemand anders langskomt.

Zo leert ze me eigenlijk om, zonder dat we het met opzet doen, meer flexibel te zijn. Maar noem ik een laag percentage dan nodigt ze die ander niet uit. Dat is hartstikke lief. Een ander moment gaan we er op uit naar een restaurant dat dan gesloten blijkt. Dat hebben we dan niet van tevoren gecontroleerd. Die eerste vriendin zou dat hebben uitgezocht. Maar zo leer ik weer met verandering om te gaan denk ik dan. Maar wat wel fijn is, is dat deze vriendin altijd dezelfde blijft. Ik kan echt op haar bouwen door alles heen.

Koesteren
Ik weet dat het heel bijzonder is om twee van zulke vriendinnen te hebben. Ik koester dat ook zeker. Ze leren me dat ik niet perfect hoef te zijn, dat ik best mag afwijken. Ik hoef me bij hen niet te camoufleren. Wat is het goed wanneer je elkaar probeert te begrijpen. Daar komen de mooist relaties uit voort.

Alianna Dijkstra is auteur en tekstdichter. Voor Dit Koningskind schrijft ze over autisme en geloven. Alianna heeft zelf ook autisme.