Terug

Borrelen – Ineke van der Mijden

18-08-2022

“Zeg Pluk, als het water straks gaat borrelen, gooi jij mij er dan in?”

Wacht, even mijn hoofd uit een heel spannend boek halen. Het is hoogzomer. Het vakantiehuis in Spanje heeft, o enorme luxe, een zwembad. Daar in de buurt lig ik, gedrapeerd op een bedje, lekker te lezen.

Zei hij borrelen? Grapjas, daar is het nog te vroeg voor.

O wacht…

Die gelijkenis uit de bijbel, over de bijzondere bron met het genezende water. Genezend voor degene die er als eerste inligt. Waar de verlamde man het water ziet/hoort borrelen maar (net) niet in de buurt ligt.

Mijn gedachten gaan alle kanten op. Dat mijn husband die link legt. Nog steeds legt. De wens is de vader van de gedachte. Ja, dat zou toch een schitterend wonder zijn zeg. Genezend water in Spanje. Of beter: Een genezende Gód door middel van simpel zwembadwater. Hoe was je vakantie? Nou… heb je me al zien rennen?

Dus ja hoor, ik hou het in de gaten. En met alle liefde sjouw ik jou naar de rand van het zwembad en kieper je het water in.

En dat was voor de man uit het verhaal juist het probleem! Hij hoort het water borrelen, voelt de opwinding in zijn hart. Probeert hij misschien toch die kant op te tijgeren? Dan ziet hij de commotie om zich heen, uitzinnige vreugde bij een genezing. Te laat, wéér te laat….

“Heer, ik heb geen mens!”

Niemand die hem optilt en naar de bron draagt, niemand die zijn wanhoop ziet, het verdriet na afloop. Wat moet de man zich oneindig alleen hebben gevoeld. Dat is ook direct zijn kreet naar Jezus: “Ik heb geen mens.”

De afgelopen tijd hoorde ik dit verhaal een paar keer, in een preek, in een korte overdenking. Mens naast mens. Met steeds de vraag: voor wie ben jij een medemens? Dat woord vind ik steeds mooier: medemens. Daar zit namelijk geen kwalificatie in, hangt geen énkel label aan. Mens naast mij, wat kan ik voor jou betekenen? En dat geldt voor beide kanten: Ik ben blij dat jij er bent, daar op die plek, naast mij. We lopen samen, soms ga jij voorop en volg ik, een ander keer help ik jou verder.

Ik ga nu voor mijn medemens iets te drinken halen. Iets met bubbels, dan borrelt er toch nog wat.


Ineke van der Mijden – Strijker werkt op het secretariaat van Dit Koningskind. Woont op drie kwartier ‘langs het water’ lopen van kantoor en komt altijd thuis met mooie takken, bloemen of veertjes. Ineke ziet overal een verhaal in.

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan