Verslapen is niet leuk. Het idee van langer te hebben gelegen wordt in één klap tenietgedaan wanneer ik wakker schrik uit een heerlijke sluimer. Waarom ligt je bed ‘s ochtend zo heerlijk? De schade is gelukkig beperkt want ik werk vandaag thuis. Een snelle actie van wassen en aankleden en hup, achter de laptop. Er zit een blote mevrouw op mijn toetsenbord!
Ook mijn stoel blijkt bezet door een heleboel mooie dames. Dat is waar ook: gisteren was het oppasdag. Omdat de twee barbies die ik nog had erg in trek bleken, verdiepte ik me in de wereld van deze aankleedpop. Want tja, toch fijn voor de kleindochters als er meer poppen zijn? Eerlijker: ik vond het zelf nog leuker. Werkelijk, bijzondere exemplaren hoor. Blond, superdun, en altijd maar lachen. Dat de wereld zo niet in elkaar zit snapt iedereen dus er zal toch wel meer zijn? Er ging een wereld voor me open. Mijn portemonnee ook. (En serieus, heb ik online geboden op een te roze, te erge Barbiecamper?)
De groep die zich nu op en achter mijn computer heeft opgesteld ziet er mooi divers uit. Een exotisch geklede dame met een getinte huid, een mevrouw met een rolstoel, iemand met normaal postuur, een meisje met een kunstbeen. O én een man. Een man vinden viel niet mee. Zo kijken er een paar verdacht uit hun ogen én ik blijk mijn voorkeuren te hebben. Ja hoor eens, als je tóch kunt kiezen! De keus viel op (tromgeroffel!)….. een gespierde barista met een knotje. En hij komt van Marktplaats.
En hoe reageren de meisjes op deze verschillende mensen? Niet! Alle dames mogen naar het feest op de camping (inderdaad, bij die roze camper) Huidskleur, beperking en kledingmaat worden niet opgemerkt.
Kijken als een kind, niemand wordt langs welke lat dan ook gelegd. Dat is pas een feest! Dan worden mensen in een rolstoel gewoon zelf aangesproken en niet de begeleider. Dikkere mensen niet veroordeeld om hun ijsje. Dan vindt de blinde man een baan die bij hem past. Is autisme je beperking maar niet je identiteit. Is elk leven van onschatbare waarde.
O, en De Man? Nee, die ontbrak op het feest, hij kon in de speelgoedmand blijven liggen. Mijn aanbevelingen vanwege zijn goede koffie hielpen niet.
Ineke van der Mijden – Strijker werkt op het secretariaat van Dit Koningskind. Woont op 3 kwartier “langs het water” lopen van kantoor en komt altijd thuis met mooie takken, bloemen of veertjes. Ziet overal een verhaal in.