Terug

Mama maartje blogt, aflevering 5

26-01-2021

‘Zelfs mijn familie dacht dat ik me aanstelde’

Maartje (39) is getrouwd met Richard (42). Samen hebben ze drie kinderen: Anna (10), Kim (6) en Kees (5). Anna en Kees hebben allebei een vorm van autisme. Kim kreeg de diagnose: ADHD met enkele autistische kenmerken. Maartje moet als moeder veel bordjes draaiende houden. In dit blog geeft ze een inkijkje in haar dagelijks leven.

“Je verliest veel vrienden als je kinderen hebt met autisme. Dat doet zeer. Mensen hebben het allemaal zo druk. Ze werken, hebben hobby’s, de kinderen sporten op zaterdag. Iedereen wil het vooral leuk hebben. Gezellig een wijntje drinken op het terras? Helemaal prima. Maar vooral geen gedoe.”

Niet meer passen in het ideaalplaatje

“Mijn gezin past niet langer in het ideaalplaatje van een doorsnee gezin. Dat ons kind soms gillend op de grond ligt? Daar hebben mensen geen zin in. Ook niet trouwens in een eerlijk antwoord op de vraag hoe het met mij gaat. En luisteren ze wel als ik iets vertel over ons gezin, dan krijg ik meestal de reactie: ‘Ja dat heeft mijn kind ook.’ Vervolgens krijg ik dan een heel ervaringsverhaal en een opvoedkundig advies dat bij hun eigen kind hielp. Het probleem is dat ze niet begrijpen dat mijn kinderen zo anders zijn. Ik voel me dan niet gehoord. Ik had vroeger een grote vriendengroep, daar is weinig meer van over. Ik heb in de afgelopen jaren veel mensen en verwachtingen moeten loslaten.”

Familie-apps

“Ik neem niemand iets kwalijk hoor, het zijn geen nare mensen. Ze snappen alleen niet hoe zwaar het soms is in ons gezin. Zelfs mijn familie dacht dat ik me aanstelde. Ik ben daarom bewust op de familie-apps dingen gaan delen. Wat ik dagelijks meemaakte. Dat Kees bijvoorbeeld voor het eerst naar het speciaal onderwijs ging en het in het begin zo spannend vond dat hij bijna elke dag in zijn broek poepte en overgaf. Dan moest ik heen en weer om hem te verschonen en andere kleding te brengen.”

Contacten met andere ouders

“Ik heb in de loop van de tijd gelukkig wel nieuwe vrienden erbij gekregen. Ouders die dezelfde dingen meemaken als wij. Die contacten koester ik. Zo spreek ik regelmatig af met moeders van school. Wij kletsen en drinken thee, terwijl onze kinderen met elkaar spelen. Kinderen met autisme hebben het moeilijk op het sociale vlak, toch zijn ze vriendjes. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik Kees hoor zeggen: ‘Willem komt spelen. Dan zet ik mijn blauwe autootjes klaar, want hij vindt die zo leuk.” Dat hij zich inleeft in de ander, is bijzonder. Daar word ik intens blij van. Want als hij dat op deze leeftijd al kan, wat is er dan nog niet allemaal mogelijk?”

Tekst: Mama Maartje, in samenwerking met Mariëtte Woudenberg.

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan