De gevleugelde woorden ”I have a Dream” komen van dr. Martin Luther King jr. Ondanks dat de slavernij in Amerika al was afgeschaft, leefde de geest ervan nog volop. Hij kwam op voor mensen die door een andere huidskleur als 2e rang burgers behandeld werden. Hij sprak daarbij:
Ik heb een droom dat mijn vier kinderen
op een dag leven in een land waar
zij niet beoordeeld worden op de kleur
van hun huid, maar op de
inhoud van hun karakter.
Wat een pijn komt hieruit naar voren. Misschien herken je het wel. Bijvoorbeeld als er anders tegen je wordt aangekeken, je niet gelijkwaardig wordt aangesproken, je het gevoel hebt er niet echt bij te horen. Als er niet met je wordt overlegd, maar over je wordt gesproken en voor je wordt beslist. Anderen denken beter te weten wat goed voor je is dan jijzelf. Auw…wat pijnlijk.
Inclusie
Ook in Nederland heerst de geest van 1e en 2e rangs burgers. Dat is best wel vreemd want in onze samenleving gaan we uit van mensenrechten. En toch doen we net of er mensen zijn die rechten hebben en anderen die van gunsten mogen leven. Ja ook in de kerk. Omdat we elkaar nu meer als gelijkwaardige mensen leren zien, komt het woord inclusie vaak naar voren. Maar wat is dat nu eigenlijk? Naast inclusie bestaat er ook nog toegankelijkheid en inclusiviteit. Best wel ingewikkeld.
Inclusie is er voor iedereen
Iedereen krijgt ermee te maken. Niet voor een speciale groep. Het gaat ook Dit Koningskind aan. Algemene toegankelijkheid, inclusie en inclusiviteit zijn mensenrechten. Het is geen gunst, maar een recht. Bij het niet toepassen discrimineer je. Misschien heb je daar nog niet eerder zo tegenaan gekeken. Het vraagt om verandering in denken en doen. Aanpassing van beleid, structuren en gebouwen. Aanpassing van jou naar de ander.
Een inclusieve samenleving begint bij jezelf. Jij bent als eerste aan zet. Omdat inclusie te pas en te onpas wordt gebruikt hebben onderzoekers uit internationaal onderzoek een definitie samengevat. Deze is:
”Inclusie is een proces dat leidt naar een samenleving waarin er voor niemand obstakels zijn en worden ervaren om – naar behoefte en vermogen en op eigen gekozen wijze – mee te kunnen doen. Een samenleving waarin iedereen, ongeacht zijn achtergrond of situatie, er als vanzelfsprekend bij hoort, ervaart dat hij erkend en geaccepteerd wordt en contact kan maken met zijn omgeving”.
Dat is een mond vol officiële taal. Wél van belang om te weten. Het is een heel mooi uitgangspunt waarin eindelijk recht wordt gedaan aan de mens zoals die is en er mag zijn. Zodat mensen mee mogen doen zoals ze dat zelf willen en naar eigen vermogen. In mijn volgende blog ga ik verder in op hoe het is om als mens te leven, wat is nu inclusiviteit?