De vraag was er ineens vanaf de achterbank. “Het is niet uit nieuwsgierigheid opa, maar ik heb een vraag. Opa, toen je onder de auto lag bij dat ongeluk, wat dacht je toen?”
Zo af en toe komt het ter sprake dat Hans een auto-ongeluk had, zijn nek brak en na lang revalideren én een half leven verder nu een leuke opa is die helaas niet zo best loopt. En die opa vertelt zijn kleinzoon wat hij ruim veertig jaar geleden dacht…..
Het blijft even stil. Dan: “Opa, als ik vragen mag, werd het leven toen niet heel erg zwaar? Ik wilde eigenlijk zeggen zuur maar dat is geen goed woord he?”
Ik zit ook in de auto en hou me heel stil. De ontroering kruipt via mijn ruggengraat omhoog. Dat jochie, die vraag. Hij heeft er over nagedacht. Bijzonder dat een kleinkind zijn opa als een opa fantaseert in een ziekenhuisbed. Niet als de jongeman die hij toen was.
Nu is nu en ik heb een vraag. Soms is het (h)eerlijke nieuwgierigheid: ‘Opa, hoe doe je dat dan? Laat eens zien?” Soms is er over nagedacht of was er een aanleiding.
En dat hakt er af en toe in. Een middag op stap met de oudste kleindochter. We vragen haar mee naar een bejaardentehuis. Als ze instemt (die blik….) hoort ze dat we een Opvang voor Bejaarde Paarden bedoelen en dat er een open dag is. Kan niet beter!
Op de bestemming aangekomen blijken de parkeerplekken toch te ver voor Hans. “Ik haal jullie straks wel op, vermaak je maar!” Uren later, of eigenlijk Heel Veel Paard later, stappen we weer in de auto. “Echt jammer dat je er niet bij was opa!” Toch dat opmerken, missen en even vertellen.
De kleuterkleinzoon meldt maandagmiddag heel terloops dat de juf voor opa gebeden heeft omdat hij in de kring vertelde dat zijn opa zondag met een wandelstok liep.
De nog compleet onwetende peuterversie vraagt mij zojuist of opa een zeer been heeft en wordt doorverwezen: “Vraag het opa zelf maar.” Na de uitleg is het meeleven kort en duidelijk: “O dat is wel vervelend. Dan ga ik nu met de lego….”
Ineke van der Mijden – Strijker werkt op het secretariaat van Dit Koningskind. Woont op drie kwartier ‘langs het water’ lopen van kantoor en komt altijd thuis met mooie takken, bloemen of veertjes. Ineke ziet overal een verhaal in.