Terug

Corona- en vaccinatie-angst – Rianne van Dijken

16-06-2021

Corona- en vaccinatie-angst

Karel (45) piekert voortdurend over het coronavirus. Hij heeft overgewicht en is bovendien diabeet. Door zijn figuur en ziekte loopt hij een groter risico om ziek te worden. Het maakt hem angstig en het zorgt voor veel wrijving in zijn woongroep. “Ik houd anderhalve meter afstand, maar andere bewoners doen dat niet. Daarom wil ik niet meer samen eten. Ze snappen er niks van.”

Ook over zijn ouders maakt hij zich zorgen. Zij zijn rond de tachtig en erg kwetsbaar. “Worden pappa en mamma nou ziek?”, vraagt hij aan mij. “Gaan ze dan dood? Volgende week krijgen ze wel een vaccin tegen het virus, maar is dat wel veilig? Daar ga je toch ook dood van? Dat zeiden ze op het journaal.”

Karel is samen met zijn ouders naar mijn praktijk gekomen. Zijn moeder zit met gebogen hoofd en hoge, opgetrokken schouders in haar stoel. Ze vertelt met tranen in haar ogen: “Mijn man en ik zien dat het slecht gaat met Karel. Hij slaapt nauwelijks, is daardoor oververmoeid en houdt zich alleen nog maar bezig met informatie verzamelen over corona. Het is een obsessie voor hem. Hij leest uren op internet en kijkt naar alle journaals, persconferenties en actualiteitenprogramma’s. Karel probeert uit alle macht zekerheid te krijgen over de werking van het virus en de vaccins.”

De ouders willen dat ik hun zoon meer medicatie geef, zodat hij wat rustiger wordt. Karel heeft een matige beperking met autisme. Ik leg uit dat ik als arts altijd de balans zoek. “Natuurlijk moet ik soms bepaalde middelen voorschrijven, maar ik kijk ook graag naar andere oplossingen.”

Het is me wel duidelijk dat Karel in de instelling teveel gelegenheid krijgt om te praten over corona. “Zodra hij uit bed komt, stelt hij al de eerste vragen over het virus aan een begeleider”, zegt zijn vader. “Zijn zij uitgepraat, dan gaat Karel direct naar een andere begeleider om weer dezelfde vragen te stellen. Bovendien mag hij op internet en op televisie kijken en lezen wat hij wil.”

Alles wat je aandacht geeft, wordt groter. Dat is een feit. Daarom moet het praten over corona volgens mij sterk worden beperkt. Karel mag voortaan alleen nog om drie uur ’s middags tien minuten lang vragen stellen aan zijn vaste begeleider over corona. Bovendien is het nodig voor meer afleiding te zorgen zodat Karel aan andere dingen gaat denken.

Ik geef mijn advies door aan de begeleiders van zijn instelling. Om hem beter te laten slapen, schrijf ik ook tijdelijk wat medicatie voor. Maar het mooie is: dat blijkt nauwelijks nodig als duidelijk wordt hoe goed Karel reageert op de beperkingen en de afleiding. “We hebben onze oude zoon terug”, vertelt zijn moeder me een maand later ontroerd aan de telefoon.

Drs. Rianne van Dijken-Visser is arts verstandelijk gehandicapten en seksuoloog NVVS. Ze heeft een eigen praktijk: Mooimijnlijf. Ze behandelt individuele cliënten, maar geeft ook advies aan instellingen.

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan