“Rens is gewoon mijn lieve, toffe broertje. Hij brengt van alles in mij naar boven.” Arend Kuipers (34) vertelt enthousiast over zijn jongere broer Rens (28). Rens heeft downsyndroom en woont onder begeleiding op een locatie van Sprank.
Via Zoom beschrijven de broers hun band. Arend vertelt een groot deel van hun verhaal, maar Rens doet regelmatig een duit in de zak. Hij beaamt het verhaal van Arend door zijn duim omhoog te steken of roept ‘zekers’ of ‘ho ho, wacht even!’, als hij vindt dat hij aan de beurt is. Arend: “Ik weet nog dat hij in een couveuse lag in het ziekenhuis in Groningen. Het was onduidelijk wat Rens zou kunnen. Zou hij leren spreken, lopen, communiceren? De zorg die mijn ouders hadden om Rens heb ik als kind vanaf de zijlijn ervaren. Mijn zus en ik voelden wel dat we iemand hadden om voor te zorgen en dat hij anders was. Ik had echt een grote broergevoel.”
Voetballen
Wat ze graag samen doen? Rens: “Met Arend een filmpje kijken. En voetballen.” Arend: “Dat doen we inderdaad graag. Rens heeft vroeger ook in een voetbalteam gezeten. Maar we hebben ook veel plezier als we een tochtje naar het ziekenhuis maken. Lekker met z’n tweeën op pad. Daarna gaan we dan wat eten.” Rens: “Natuurlijk! Naar de McDonalds.” Rens gebaart met zijn handen wat hij het lekkerste vindt: “Frietjes, dan cola. En heel lekker was de chocolademelk.”
Arend: “In de zomer gaan we een stukje wandelen of fietsen. Rens doet ook fitness, maar dat hebben we nog niet samen kunnen doen.” Arend is sinds drie jaar bewindvoerder voor Rens. “Toen de vraag kwam, een half jaar voor het overlijden van mijn vader, voelde dat heel vanzelfsprekend. Tot die tijd was de zorg voor Rens echt de taak van mijn ouders. Dat wilden ze ook zo. Ik ging eens in de twee maanden op bezoek bij hen. Dan zag ik Rens. Nu bezoek ik hem elke twee weken. Mijn relatie met hem is echt veranderd. Ik krijg ook steeds meer een beeld van wat de zorg voor hem inhoudt. Het voelt wel als een soort ouderrol.”
Verdrietig
Een rondleiding in de kamer van Rens toont een mooi schilderij aan de wand. Wie staat er op het schilderij? Rens: “Onze vader. Mijn moeder gemaakt, Els.” Arend: “Mijn moeder heeft inderdaad dat schilderij gemaakt. Het lijkt echt op mijn vader.” Rens: “Soms ben ik verdrietig. Om mijn vader. Maar vandaag ben ik blij.” Arend: “Van de week is de moeder van een andere bewoner overleden. Daardoor komt het verdriet van Rens weer naar boven. Hij gaat regelmatig naar het graf van onze vader.”
Rens heeft op zijn kamer een mooie verzameling auto’s staan. Arend: “Rens ordent graag dingen. Hij heeft ook een fascinatie voor sjaals, hij heeft intussen een hele verzameling. Die rolt hij op. Rens: “Is mijn hobby.” Arend grijnzend: “Hij heeft ontdekt dat hobby een afdoend antwoord is. Ik denk zelf dat het hem rustig maakt.” Vier dagen per week werkt Rens in de Doe Zoo in de buurt. “Een prachtige baan’, vindt hij. Ik zorg er voor de dieren, de vissen, de slangen en de uil.” “Wat krijgen de uilen te eten?” vraagt Arend. “Dode muizen”, weet Rens. Arend is trots: “Wij kwamen Rens een keer ophalen en hoorden een harde schreeuw. Rens wist direct te vertellen dat het een ara was. Hij weet alle namen van de dieren.”
Aandacht
Arend: “Dat Rens mijn broer is heeft me gevormd. Ik heb er een sterk rechtvaardigheidsgevoel aan overgehouden. Ik heb er veel moeite mee als mensen volgens bepaalde standaarden minderwaardig worden gevonden. Ik denk inclusief, ik weet ook niet anders. Het heeft ook mijn manier van geloven beïnvloed. Als Rens dingen niet kan begrijpen, dan heb ik er moeite mee om aan te nemen dat ze een belangrijk onderdeel zijn van het geloof. Rens gelooft heel puur. Dat vindt men mooi, maar sommige mensen hadden er toch bezwaar tegen dat hij belijdenis zou doen. Dat vond ik moeilijk. Gelukkig heeft hij wel belijdenis kunnen doen. Natuurlijk was het voor ons gezin ook een last. 60 procent van alle aandacht ging naar Rens. Mijn zus en ik konden het doen met ieder 20 procent.”
Wat overheerst voor Arend en Rens is liefde. Arend: “Rens staat los van prestaties en tijd en geld. Hij straalt rust en tevredenheid uit. Ik ben echt trots op hem. Ook hoe hij zoiets heftigs als het overlijden van onze vader heeft verwerkt en dat hij nu vier dagen per week in de Doe Zoo werkt. Hij brengt mensen zoveel plezier. Rens is bijna altijd vrolijk, maakt graag grapjes.
Hij houdt van ouwehoeren.” Rens:“Zekers.”
Uit de brussen denktank van Sien en Dit Koningskind kwam de vraag naar voren of en hoe we brussen met elkaar in contact kunnen brengen. Help jij ons mee? Beantwoord deze korte vragenlijst in 1 minuut.
Dit is een artikel uit ons ledenmagazine Kleur van april 2021. Wil je meer verhalen lezen? Bekijk dan onze magazine via deze link.
Tekst: Inge-Mirjam Bosveld
Beeld: Sjaak Leene